Om een ochtend noeste reken- en schrijfarbeid op mijn thuiskantoor te Bedum te belonen, reden Jack en ik via de Avia te Bedum naar onze leverancier te Sappemeer. Ik wist nog, uit vage herinnering, dat hier een zeer krachtige, substantiële bal geserveerd word, maar een nauwlettende analyse heb ik nooit kunnen doen.
Naast ballen, had ik ook zin in een kopje thee, en had de sleedozer van Jack ook wel zin in een slokje ruitenwisservloeistof. Dit alles valt dan misschien wel buiten het manifest, maar het winkeltje bij de Avia te Bedum had ’t wel allemaal. Het zaakje is ongeveer drie keer zo lang als ‘ie breed is, en is redelijk overzichtelijk ingedeeld, goed aangekleed en voorzien van een zelfbediening cafetariahoek. Zowel de ballen als de pompbediende waren gestationeerd aan ’t uiteinde van het langwerpige zaakje.
Ik nam een papieren bekertje van de stapel en liet deze volsijpelen met heet water terwijl ik twee ballen uit de iets transparante, vettige jus haalde en in de redelijk stevige snackbakjes deponeerde. Ook hier serveert men oliehoornsauzen, dus dat is mooi. De knorkjes zijn niet heel super, maar gaan precies één bal mee. Backup wel aanbevolen. Het aroma van de jus penetreerde mijn mondkapje op ongeveer een meter afstand, en deed mij ’t water reeds in de mond lopen.
We sloten aan bij de kassa om de twee ballen, vorstbestendige ruitenwisservloeistof en het kopje kokend water af te rekenen. De pompbediende zat achter een spatscherm (zeer verstandig), was vriendelijk, attent en efficiënt en wenste ons ’n smakelijke maaltijd toe, meer dan bewust van het feit dat deze krachtige genotsknotsen korte metten met onze honger zouden maken.
Het laatste drupje oude ruitenwisservloeistof moest nog uit ’t reservoir gepompt worden – gelukkig zat ik op tijd weer in Jack’s 4-wiel aangedreven schaatsmachine, anders hadden we blauwe ballen gehad. Dat had ons reusachtig teleurgesteld, en dan hadden we heel graag nog een keer naar binnen gepiept. Wij druipen niet graag af met blauwe ballen, namelijk.
Eenmaal in de wagen speelde ik eerst even rustig met het zakje tijdens het trekken; hoewel dat natuurlijk kolder is, zegt mijn intuïtie altijd, dat de hete drank dan wat sneller klaar voor consumptie is. Ondertussen lag de bal in zijn bakje op het dashboard, als ’n teken van ’t aankomend genot, de voorruit onder te stomen. Ik kan met een wazige, verliefde blik naar zo’n bal kijken, en ik had in deze het gevoel dat de bal met diezelfde blik naar mij keek.
Na een aromatisch romantisch momentje, kloofde ik de bal in tweeën om eens even poolshoogte te nemen inzake de consistentie van deze consumptiekogel. Dit is een zeer grove bal; de betrokkenheid van ten minste uien en paprika en een veelvoud kruiden is niet alleen in aroma’s te vernemen, maar ligt ook direct aan de oppervlakte van de doorsnede van deze snack.
Het patina wat de jus achterliet op de bal was mooi, iets dof doch gepolijst. Sommige zaakjes gaan voor een behoorlijke glans, maar soms kom je een bal tegen waarbij de kwaliteit en het daaropvolgend genot in de subtiliteit wordt verweven – en de glans er eigenlijk helemaal niet toe doet.
Het hechtend vermogen tussen saus en bal was ruim voldoende. Op bovenstaande foto is wel goed zichtbaar dat een van de flessen Oliehoorn iets té blij was om een lading saus te deponeren, en spetterde terstond over beide ballen heen, hoewel ik zeker mijn opperste best heb gedaan goed te mikken. Kan gebeuren, en zoals mijn vader altijd zegt: waar het heen gaat is het toch donker.
De eerste hap bevestigde de vermoedens ontstaan uit visuele inspectie: Dit zijn grote, krachtige ballen die veel in zich hebben. Ze vallen redelijk zwaar, maar niet te zwaar. Na consumptie heb je het gevoel dat je van top tot teen gevuld bent. Hoewel in het moment zelf, de bal enorm krachtig, kruidig en indrukwekkend smaakt, blijft de smaak niet lang nawalmen in de mond. Dit kan overigens ook komen door ’t feit dat ik na consumptie van deze bal mij op ’t kopje vruchtenthee heb gericht.
Deze was inmiddels voldoende afgekoeld, en wel zo’n beetje klaar met trekken. Ik tilde het zakje dus op, en mepte het een paar keer stevig tegen het kopje, om er zeker van te zijn dat er geen druppel verloren zou gaan. De thee was een Pickwick klassieker (het exacte type ontgaat mij); het aroma was aangenaam, iets zoet, subtiel, eigenlijk een perfecte tegenhanger voor deze ballen. Het was als een soort van toetje die de zoute nasmaak wegspoelde met een zoete, tot ver achterin mijn mond.
Welnu, voor de eindbeoordeling:
Saus: 8
Klantvriendelijkheid: 9
Rondheid: 6
Omvang: 9
Temperatuur: 10
Aroma: 9
Mondgevoel: 9
Bestek: 6
Eigenzinnigheid: 10
Vettigheid: 8
Volgens de Skrotambev-meetstandaard komen we dan uit op een 8,7; een hoog en zeer terecht cijfer voor buitengewoon aangename, eigenzinnige balletjes van een zeer toegankelijk zaakje.
Ben je in de buurt, dan kan zet zeker geen kwaad om even te zien of ze ballen in huis hebben. Met de navigator kun je ze vinden aan de Groningerweg 2 te Bedum, of neem poolshoogte op Google Maps.
