Ballenkeuring

Buitenaardse Ballen bij de Gulf aan ’t Hoendiep

By 6 februari 2021No Comments

Het was geen incidentele beslissing om heden vrijdag ons te vergrijpen aan de ballen van de Gulf aan ’t Hoendiep te Groningen. Dit is voor mij en Jack een adres waar wij ons regelmatig vergrijpen aan een stel stevige ballen. En da’s geen wonder; de ballen van deze Gulf zijn nogal een enigmatisch fenomeen.

Na wat kunst- vlieg- en steekwerk om ons via ring zuid op ring west te krijgen, en vervolgens op ’t Hoendiep, zo schuin tegenover de woestenij van wat onbetwist ooit een bruisende woonboulevard was, verschuilt een klein, nietszeggend zaakje zich achter ’n stel pompen die ook onbemand dienst kunnen doen.

Ik liet Jack achter in onze trouwe vierwieler om de stromende regen te trotseren voor de geanticipeerde lunch. Ik stapte ’t nogal kale zaakje binnen; links de kassa met ’n bediende achter glas, en 80% van de zaak is dan energiedrank. Als je niet scherp bent, zou je door de kale, zintuigelijk iets armzalige ervaring, niet vermoeden dat hier een zeer bijzonder balletje wordt verhandeld. Je ruikt het niet, en het is nergens aangegeven, maar het zal snel blijken: juist een kaal zaakje kan het vlees extra goed naar voren doen komen.

“Heeft u ballen?” vroeg ik aan de bediende, die ondanks de koeling op koeling aan energiedrank, toch de noodzaak had doorzien om een koeling bij te vullen met meer energiedrank- de bediende zei “Misschien nog één, denk ik?”

Persoonlijk weet ik altijd heel goed hoeveel ballen ik nog heb, maar misschien trekt zoiets een beetje naar de achtergrond als je niet weet wat voor potent meesterwerk je in handen hebt.

Op weg naar de warmhoudpot nam ik een energiedrankje uit de koeling, het zou verkeerd voelen dat niet te doen. Wat ’t balspel betreft, is dit een doe-het-zelf situatie. Een bijzonder precaire doe-het-zelf-situatie, moet ik zeggen; een die enige kennis van natuurkunde en stroomkringen vereist.

De warmhoudpan bij deze firma bevat een elektrisch foutje waardoor, zodra je met de ene hand het RVS aanrecht aanraakt en met de andere hand de ballentang uit de pan neemt, er een stroomkring ontstaat, door je lichaam welteverstaan. Dit maakt de ervaring dan plotseling wél heel zintuigelijk. Het lopende stroompje zal zeker de 1mA niet ontstijgen dus echt kwaad kan het niet (aan deze uitspraak kunnen geen rechten ontleend worden), maar ik kan me voorstellen als je wat minder ervaring hebt met het vormen van stroomkringen, het risico reëel is dat je van schrik een bal in een baan om de aarde brengt. Mocht ’t zo lopen, dan kun je een belletje verwachten van Elon Maggie, denk ik. Ik heb hier ooit -iets gespannen- wat van gezegd tegen de pompbediende, maar die leek ’t amper te interesseren. Als je deze ervaring liever niet trotseert e/o dit risico liever niet loopt (elektriciteit blijft eng), vraag gerust om hulp; de ballen zijn de weerstand waard.

Maargoed, zodra je dus een of twee van de redelijk doorsnee snackbakjes van de stapel hebt weten te isoleren (evenals jezelf) om je ballen in te deponeren, en je met de tang grijpt naar hetgeen waarvan je alleszins zou verwachten dat ’t rond is, zal het enigma zich ontvouwen:

Deze ballen zijn nagenoeg niet sferisch; het lijkt haast of ze op hun natuurkundige eindsnelheid -haast perongeluk- in een braadpan terecht zijn gekomen- de werkelijke toedracht zal ik nooit echt weten, maar de vorm prikkelt mijn nieuwsgier telkens reusachtig. Echter, precies deze bal is wel het bewijs dat een bal lekker kan zijn, ongeacht de vorm. De jus glimt in elk geval veelbelovend, en bij ’t openen van de pan komen de aroma’s al op je af.

Het sauzenaanbod is simpel en doeltreffend, en de gelegenheid om zelf te kunnen doseren is aangenaam. Soms wil je ’n mond vol, andere keren houd je ’t liever beschaafd. Men handhaaft hier het klassieke trio van de drie gangbare Oliehoorn sauzen. Zeker niet de Zaanse Mayo waar ik naar hunker, maar wel een stapje boven voorverpakte Remia-sauzen.

Voor Jack druk ik twee hoeken van ’t bakje vol met Currysaus en Mayo, en voor mijzelf één klodder van ’t warmwitte Oliehoorn glijmiddel.

Het vorkje is OK; precies genoeg om één bal weg te werken, maar een back-up is in deze geen slecht idee. Toeslaan met handen e/o voeten bij deze ballen is in theorie mogelijk, maar ik krijg toch liever deze ballen in m’n buik met ’t juiste gereedschap. Je wilt voorkomen dat de bekleding van je auto in ’n handomdraai onder de bruinwitte smurrie zit.

Jack was blij zijn traktatie in ontvangst te nemen, echter leek de Currysaus al iets weggeglibberd onder de toch reeds merkwaardige, iets UFO-achtige geometrie van deze wonderbal. Hechting met de mayo was wel dik in orde. De auto vulde zich iets met een milde, prettig weeïge geur, maar dit is niet het sterkste aroma wat we ooit genoten hebben in de auto; mede omdat Jack eerder die dag nog van knallenstein is gegaan, en ik niet zeker wist of de voorruit stand zou houden. Terwijl ik dit schrijf, brand mijn keel nog steeds een beetje.

Tijd voor een beknopte inwendige inspectie.

Deze enigmatische bal is haast oranje van binnen. De textuur is soepel en verfijnd. De individuele onderdelen zijn niet te onderscheiden. De smaak is prettig, toegankelijk, iets zout, iets stoofachtig en met een karakter dat ik niet anders dan “Oerhollands” kan omschrijven. Niet alleen is deze bal reusachtig voedzaam en smakelijk, maar hij vult me ook met een soort trots. Het is enerzijds een beloning voor mijn noeste arbeid, anderzijds een bevestiging dat wij, als diersoort met de menselijke aandoening, toch in staat zijn om enige harmonie te bereiken over bepaalde zaken, als we net even wat minder aantrekken.

Deze bal, in al zijn uitzonderlijke normaalheid, leert mij dat als ik mij hard maak voor waar ik voor sta, ik steevast beloond zal worden met een liefdevol en warm gevoel van binnen.

Deze bal, heb ik daarna weggespoeld met ’t energiedrankje; ik begin te verdenken dat dát hetgeen is waarvan mijn keel nog steeds brand.

De Gulf aan ’t Hoendiep, in al zijn gewoonheid en buitengewoonheid, kan ik hartelijk aanbevelen om te raadplegen voor een goede bal. Zoals eerder omschreven kun je ‘m vinden aan ’t Hoendiep te Groningen; in de buurt van de afslag op Ring West met dezelfde naam aangegeven. Of raadpleeg je navigator hiernaartoe: