Op de druilerige middag van woensdag 3 februari, zo rond half drie, bekroop ons een evenzo druilerig gevoel. Net op de terugweg van Sappemeer met een laadruimte vol vernuftige waren, zojuist verworven bij onze leverancier verzuchtte ik tegen Jack: “Man, ik heb zin…” – waarop mijn zin werd afgemaakt “…in ballen, Filbert?”
Wij genoten even van de stille instemming, en juist opdat moment passeerden wij een bord “Total, 1000 meter”. Wij temden ons ongeduldig gejakker over de linkerbaan om de uitvoegverrichting in te zetten. Als een lichtpuntje onder de donderwolken verwelkomde iets voorbij pomp 1 t/m 4 een aromatisch balhalla ons. Ik kan niet peilen waarom, maar wij voelden dat dit een stel goede ballen gingen worden.
Reeds verlekkerd, vol anticipatie, haast een beetje zenuwachtig (als twee onervaren jochies, wij zijn natuurlijk ook nog maar nét zelf-erkende Ballenslikkers), tilde wij ons uit de bolide en slenterden we de pompwinkel binnen. Een complexe geur kwam ons direct tegemoet; zout doch verfijnd, weeïg doch kruidig. Eigenlijk op dat moment wisten we het al zeker: deze ballen gaan ons niet laten zakken.
De geur was op de voorgrond, maar het cafetaria-gedeelte was onterecht iets weggestopt rechtsachterin het winkeltje. Het geslenter werd een stormloop.
Goededag, mogen wij wel twee warme ballen van u?
En uiteraard, er waren twee warme ballen voor ons, vers uit de jus, geserveerd in een nietszeggend maar onbetwist stevig plastic snackbakje; dit was zeker niet zo’n exemplaar waar je bij de tweede aanval doorheen prikt. De bediende achter ’t spatscherm, zoals ons veilig en verantwoord uitgedost in mondkapje, serveerde de delicatessen met een lach (hoewel wij deze niet konden zien, straalde dit er vanaf).
Uiteraard hebben wij een paar foto’s van onze ballen gemaakt:
Wat voor saus had u erbij gewild?
Zeer attent! Dat is voor mij zoals altijd een klodder Mayonaise (ik heb bij voorkeur de Zaanse WD40, maar neem snel genoegen), en voor Jack wel een klodder Mayonaise evenals een klodder Curry. Via deze verschillende sausmatige aanvliegroutes kunnen wij dan echt een driedimensionaal beeld schetsen in de beoordeling van de ballen.
Initieel iets teleurstellend, maar later een teken van balbewustzijn vanuit de cafetaria van deze locatie, kregen we twee klein ogende voorverpakte doseringen Mayonaise, en een evenzo klein ogende voorverpakte dosering Curry.
Ik heb afgerekend en niet eens op de prijs gelet; de geur alleen al was niet in geld uit te drukken. We zijn rap de auto ingedoken om deze ballen eens een intieme introductie te geven aan onze aromatische meetinstrumenten (leze: de tong en neus). Op weg naar ’t voertuig heb ik nog kort genoten van de aanlokkelijke glans van de jus, en de stoomwolken die mij toespraken dat de bal warm van binnen zou zijn, en dat hij mij evenzo warm van binnen zou maken. Het was vlug, maar intiem, als een verliefde blik van een wildvreemde die zojuist met de trein is vertrokken.
Terug in onze locomotief heb ik om a) de stevigheid van ’t meegeleverd wegwerpservies te peilen en b) de structuur en consistentie van de bal te peilen, deze in twee gelijke helften gehakt met ’t plastic knorkje (een porte-manteau van de Engelse termen “Knife” en “Fork”).
De stevigheid van het knorkje was ruim toereikend en naar dikke tevredenheid. Het snijvlak was een stuk substantiëler dan de gangbare cafetariaknorkjes, waarvan men er meestal een stuk of zes nodig heeft om een volledige bal te consumeren.
De structuur, consistentie en vorm van de bal waren erg indrukwekkend, grenzend aan perfectie zelfs.
- Zo rond als deze, zie je ze zelden – hoewel wij niet heel veel waarde hechten aan de vorm (de vorm proef je immers niet), is dit zeker bij deze wel het benoemen waard.
- De consistentie was stevig, doch iets smeuïg, niet harder of zachter naarmate ik de bal dieper doormidden kloofde
- De structuur was verfijnd, maar de delen tot de som waren nog te bespeuren; uien, enkele kruiden, gehakt uiteraard.
Maar een bal kan nog zo mooi zijn, nog zo lekker ruiken- het gaat uiteindelijk om de smaak.
Ik besloot voor de variatie in mijn exemplaar de volledige dosis saus in de spleet achter te laten. De structuur van de bal was in volledige harmonie met de viscositeit van de saus; geen glijders, geen ontsnappers- de Mayonaise en deze prachtbal waren direct toegewijd aan elkaar. En ze waren precies genoeg voor elkaar bovendien.
De eerste hap kan ik me nog net herinneren, al mijn vermoedens en anticipaties werden bevestigd. Het gaat hier om een bal van aromatische verfijning die tot ’n eenzame topklasse behoorde. Ik ben mijzelf eerlijk gezegd tijdens de consumptie van de rest van de bal, een beetje verloren. Ik ging erin op, ik heb genoten, en ik heb zelfs een traantje weggepinkt. Bij sommige ballen ben je verdrietig dat het voorbij is, teleurgesteld in wat je gedaan hebt; weer een kunstwerk vernietigd met mijn respectloze vreetsleuf, maar deze bal was volledig in harmonie met zijn identiteit en zijn lot…
De napret was een prachtige high; het boeket van de jus bleef nog minutenlang rondhangen en reisde van de voorkant van mijn tong, naar de achterkant, naar mijn wangen, gehemelte, en weer terug. De kruidige doch toegankelijke samenstelling van dit alleszins unieke, verwelkomende, vijfdimensionale aroma moet haast wel een jarenlang onderzoeksproject zijn geweest.
Ik ben reusachtig dankbaar voor deze bal, en deze culinaire instelling aan de A7 is zeker een bedevaartsoord voor eenieder die dichter bij de mooiste bal wil komen. Dit aromatisch instituut kun je vinden aan de A7, 9616 TN Scharmer, of raadpleeg Google Maps alhier.
